Van Hongkongs studeren tot Vietnamees relaxen

23 november, precies 3 maanden geleden dat ik Nederland verliet.

‘ Good luck with your exams!', we hebben nog maar 1 week college. Ongelooflijk, wat is dit snel gegaan. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik hier net ben, maar voel me al wel helemaal thuis. Nu besef ik ook pas dat ik hier eigenlijk helemaal alleen heen ben gegaan en zo blij ben dat ik zulke leuke en gezellige mensen heb ontmoet!

Door de afronding van het semester ben ik de laatste weken, onder andere, best druk met school bezig geweest. Ik ben nu mijn verslagen aan het afronden en de laatste presentaties aan het geven, wat het allemaal nog sneller voorbij laat gaan. Maar natuuuurlijk ben ik niet alleen met school bezig, dat zou ook zonde zijn van de tijd hier. Het weekend na dat ik mijn vorige blog schreef ben ik dus naar Shenzhen gegaan samen met Esther. Na veel gedoe, omdat we beide geen bereik hadden, hoorde ik opeens ‘ESS!!’ en daar stond dus ook de andere Es. Zo raar om een bekende te zien hier! Maar na een paar minuten ook weer heel gewoon en vertrouwd. Na ons hostel te hebben gevonden, wat in een heel erg gezellig, modern en een beetje westers buurtje was, zijn we naar een grote mall gegaan. Daar verkochten ze namelijk pandora, waar Esther graag een bedeltje wilde halen. Toen we weer terug zouden naar het hostel kwamen we de boom boom room tegen, wat als een populaire discotheek bekend stond in New York werd me door Esther verteld. We gingen even een kijkje nemen en voor we het wisten hadden we een afspraak om er die avond te komen. Dus op naar hostel, klaar maken, bij een van de restuarantjes heerlijk pizza gegeten en op naar het nachtleven! Het werd een erg gezellige nacht met, net als in Shanghai, een club die al je verwachtingen te boven gaat; te rijke chinezen met eigen obers, optredens op een opstijgend podium en te veel champagne.
De volgende dag hebben we eerst heerlijk ontbeten om vervolgens naar de grootste oil paint gallery van China te gaan. We wilden na het moderne stuk te hebben gezien, ook wat meer het oude stuk bekijken. We kwamen terecht in een oud maar erg mooi pittoresk dorpje waar in alle hoekjes en straatjes mensen aan het schilderen waren; heel vet om te zien.
'S avonds ging Esther weer terug naar Guangzhou en ik naar Hongkong. Het weekend was echt TE leuk maar ook TE kort. Gelukkig hoefde ik de terugreis niet alleen te reizen: de heeeerlijke pepernoten uit Nederland hielden me gezelschap. Toen ik het station bij onze campus weer binnen liep voelde het echt als thuis komen; eigenlijk best raar dat je je zo snel thuis kan voelen aan de andere kant van de wereld.

Dinsdagavond heb ik afgesproken met twee meisjes uit Groningen die ook een half jaar in Hongkong zitten. Weer even lekker praten over hoe wij als nuchteren uit het Noorden het hier in Hongkong vinden. Was erg gezellig: veel gelachen, heerlijke taco's gegeten ennnn geindigd met een sundae (ja hij blijft me achtervolgen). Wat wel een voordeel is, van dat Chinezen het moeilijk vinden om nee te zeggen: een extra portie fudge doen ze niet moeilijk over! En daar moet ik in Nederland om smeken (toch acro club ;))

Verder heb ik me dus weer veel herenigd met mijn beste vriend, de bieb. Ik had namelijk nog 2 tentamens en 2 presentaties voordat ruim een week later een andere leuke trip op de planning stond: VIETNAM met Hilde (voor degene die het niet weten een vriendin uit Groningen die nu een halfjaar in Indonesië zit). Maaaar een weekend niet te hebben gefeest is een weekend niet geleefd, zullen we maar zeggen. Dat weekend was het namelijk Halloween en in tegenstelling tot Nederland wordt dat hier wel heel uitgebreid gevierd. Te veel snoep, kostuums en nep bloed, het hing er vol mee! Ohja en natuurlijk de 'enge' sexy zuster pakjes die alle chinezen dragen.. Wij hadden kaarten voor een rooftop party gekocht waar veel exchange mensen heen gingen! Wederom een top avond: iedereen was verkleed, de locatie was ongelooflijk mooi en suuuper gezellig!! De volgende dag wakker worden met rode ogen van de schmink (die er de hele avond in zat) en je lichaam vol nep bloed namen we dan maar voor lief.

Het weekend voordat ik vertrok zijn we naar de gay pride hier geweest. Jaaaaa, ik verwachte ook dansende mannen op hoge hakken met te veel make up, maar nee het leek meer op een demonstratie stoet. Het enige waardoor je de pride herkende waren de gele shirts en de regenboogvlaggen. Het gay zijn is hier dus nog behoorlijk een taboe en de gelijkheidsstrijd is nog in volle gang.

Dinsdag was het al zo ver: taking off to Vietnam!! Door de drukke laatste studie dagen hadden Hilde en ik allebei nog niet veel tijd gehad om uit te zoeken waar we precies heen wilden. Dus op de airport hebben we besloten waar we als eerst heen wilden haha. Maar omdat we met zijn tweeën waren gaat dat ook veel makkelijker en vonden we het juist wel leuk om te zien waar de week ons bracht. We zijn als eerst naar Hue gegaan. De reis er naar toe hebben we onze lachspieren al aardig getraind; het begon met een soort party bus met bedden en vervolgens zouden we met een taxi naar het centrum worden gebracht. Omdat echt alles op scooters wordt gedaan in Vietnam, dit ook. En nee niet elk op een scooter: we zaten uiteindelijk met z'n tweeën, de scooterrijder, mijn backpack, Hilde's tas en koffer op 1 scooter. Haha ja dat is mogelijk in Vietnam. We kwamen uiteindelijk aan op het bekende backpackers straatje: vol met enthousiaste backpackers, leuke restaurantjes en heerlijke cocktails!
De volgende dag hebben we zelf een scooter gehuurd om Hue te verkennen en historische plekjes te bezoeken. Ook zijn we naar een waterpark gereden, dat iemand uit het hostel ons had aangeraden. Dit was het meest gave maar onder tussen meest mysterieuze waterpark wat ik ooit heb gezien. Het was midden in de jungle, om een meer heen maar zonder vrolijke, genietende mensen: het was namelijk helemaal verlaten! Er was niemand, alles was helemaal vergroeid in de jungle maar tegelijkertijd zag je dat er zo veel werk in was gestoken en het echt een fantastisch mooi park zou kunnen zijn. Heel vreemd maar heel cool. Ook mensen uit de buurt wisten er niks van: 'waterpark huh?' Nog steeds verbaasd zijn we 's avonds de man die het ons had verteld, gaan vragen hoe het nu zat: hij was er per ongeluk een keer uit gekomen maar hij kon nergens vinden was het nou precies was. Het mysterie van Hue dus.

Die avond hebben we weer voortgezet in de kroegjes. Wel werden we de hele tijd gewaarschuwd om niet met Vietnamesen te praten want er bleek aardig wat maffia te zitten in dit gebied. Misschien hebben jullie het gehoord van dat meisje dat in Vietnam vermist is? Dat was in het stadje waar we de volgende dag heen gingen (haha maar goed dat ik dit na de tijd vertel, hè heit en mem). We zijn met een scooter naar Hoi an gegaan, wat echt heel mooi was. Ze hadden ons van te voren de plaatsen op de kaart laten zien waar we even moesten stoppen, dat hebben we dan ook zeker gedaan! Eerst kwamen we door een oud dorpje waar we koffie hebben gedronken met typische Vietnameze oude vrouwtjes die niet vaak westerlingen hadden gezien. Daarna gingen we op weg naar the elephant falls, een waterval. En ja, twee vrouwen en een kaart moest een keer fout gaan, wat hier dus ook even gebeurde. We waren iets te ver de jungle ingereden waardoor we op een echt monniken verblijf uitkwamen. Niet door hebbend dat het een monnik was, vroeg ik, ongeveer een meter van hem af, de weg. Hoewel hij met zijn rug naar mij toe zat, had hij het makkelijk kunnen horen. Maar pas toen ik dichterbij kwam en hij mij zag schrok hij opeens; hij had me dus echt niet gehoord en was helemaal in zijn meditatie verloren (oeps..). Na mij erg verbaasd te hebben bekeken, snapte hij uiteindelijk wat ik bedoelde en heeft hij ons de weg gewezen. Dat ook weer eens mee gemaakt haha.
Ik weet niet of het kwam doordat ik een monnik had gezien, maar eenmaal bij de watervallen aangekomen hoorde ik opeens; Esther? Stond daar een collega van de Graancirkel!! Voordat we allebei vertrokken hebben we het vaak over onze plannen gehad, echt te toevallig dat we elkaar hier tegen kwamen! Hij had die nacht in Hoi an geslapen en ging nu door naar Hue, dus dezelfde weg maar dan de andere kant op. Na even snel te hebben gepraat moesten we ook weer verder, het was al aardig laat en we moesten nog een lang stuk op de scooter. De watervallen waren trouwens prachtig, we zijn van de rotsen gegleden en hebben in het diep heldere water gezwommen. De tocht werd voortgezet met een pass door de bergen, we reden met de zonsondergang de berg op; het uitzicht was geweldig! Maar omdat het in Azië in 10 minuten pikke donker is, kwamen we dus in het donker op de top van de berg aan. Hier zijn we nog even snel de Franse bunkers (van de Vietnamoorlog) in geweest en weer door gereden. Ik vond het al best eng om in het donker de berg af te rijden maar wat het plaatje nog even meer compleet maakte was een DIKKE SLANG VAN 2 METER MIDDEN OP HET PAD!! Ieuw ik heb er nog nachtmerries van!
Na aangekomen in het hostel zijn we wat gaan eten (vietnamese loempia’s natuurlijk) en hebben we een hele leuke groep backpackers ontmoet!
De volgende dag zijn we met twee Nederlandse jongens achter op de scooter naar het strand gegaan; voor wie jaloers wil worden gemaakt, google even an bang beach! Een dagje met veel fruit smoothies, veel lachen en veel zon!
De dag er na begon een beetje moeizaam door de vele drankjes de dag er voor, maar het heerlijke ontbijt in het hostel maakte dat snel goed! Vervolgens zijn we weer met een grote groep de bergen (Monkey Mountains) in gereden; genoten van het uitzicht, veel dingen bekeken en uiteindelijk op een idyllisch strandje aangekomen. Hierna moesten we nog even snel onze jurkjes door passen (Hoi an staat bekend om je kleding op maat te laten maken) en zijn we het stadje in gegaan. Het is een heel schattig stadje met overal lampionnetjes en een riviertje in het midden waar je een kaarslichtje in kon zetten om een wens te doen. Wat ik ook heb gedaan maar natuurlijk niet vertel wat!
En toen we de volgende dag opstonden, was al weer ons laatste dagje aangebroken.. Eerst bijna twee uur ontbeten, koffie gedronken en gekletst aan het zwembad om vervolgens de omgeving te verkennen op fietsen die we hadden gehuurd. We zijn onder andere door een erg arm dorpje gefietst, waar je overal zulke puntige Vietnamese hoedjes boven de rijstevelden uit zag komen. Bijzonder om te zien hoe zelfvoorzienend ze in Vietnam nog zijn. Supermarkten kom je eigenlijk niet tegen, iedereen verkoopt en koopt zijn spul op de markt. Voldoen ze in ieder geval aan de Ureterpse spreuk: ‘koop elders niet, wat eigen dorp u biedt’, haha!
De volgende dag moesten we dus vroeg op om onze vlucht te halen. Deze dag begon best hectisch; het hostel accepteerde geen creditcard dus ik snel op een fietsje een pin automaat opzoeken terwijl de taxi al op ons stond te wachten. En natuuuuurlijk deed mijn pinpas het niet.. Na wat gestress is het allemaal gelukt en heeft de taxi chauffeur zijn leven behoorlijk op het spel gezet om ons op tijd bij de airport af te zetten. Maar natuuurlijk, kwam er nog even wat meer stress die dag (welcome to my life). Ik had die middag namelijk om 3 uur een presentatie maar de vlucht was vertraagd.. Rennend met mijn backpack kwam ik dus (veel te laat) de klas binnen, maar gelukkig waren we als laatst ingedeeld! Eind goed al goed en dit had ik best over hoor voor zo’n top week!

Afgelopen week moest ik naast de gezellige uitstapjes hier, dan ook echt de laatste dingen in leveren. Ja, het einde van mijn grote avontuur hoor ik telkens al op de deur kloppen, maar ik laat hem nog even buiten staan. Want komende zaterdag komen Ralph, Marit en Jasper hier al heen! We hebben al veel leuke dingen gepland en heb er enorm veel zin in! Daarnaast ben ik volgende week jarig en ben ik bang dat dat ook op Hongkongse stijl wordt gevierd; overal net iets te veel van (taart bedoel ik dan he ;))

Ik stop weer want we gaan zo te boxen! Doe de goed heilig man de groetjes en laat wat chocolade letters voor me over ;) groetjeeees!